Als je weer een wedstrijd hebt verloren
En je voelt je niet zo fijn
Weet dan dat je extra goed moet zaaien
Wil de oogst wat beter zijn
Maar je vindt de hulp zo overbodig
Want je weet het zelf zo goed
Toch heb je je naaste mensen nodig
Die vertellen hoe het moet

Deze tekst, uit het nummer ‘Pak maar m'n hand' van Nick & Simon, galmde aan het einde van de avond door de muziekbox. Het werd enthousiast gezongen tijdens de karaoke die spontaan was ontstaan. Toen ik de tekst van dit nummer hoorde, bedacht ik me verschillende dingen en daar neem ik u even in mee! 

We vierden het kerstdiner in een zaal van de Stinskerk. De tafels gezellig gedekt, leuke lampjes en andere versieringen opgehangen. Het BBQ-vlees werd op de heenweg nog even ontdooid op de verwarming in de YfC bus en verschillende mensen maakten eten voor ons. Het was super geregeld en het zag er uitnodigend uit. 

Mensen kwamen langzamerhand binnendruppelen. De een in een foute kersttrui, de ander in een feestjurkje of kerstpak. Op den duur waren de meeste stoelen gevuld en genoten we van het (3 gangen) diner. Daar zaten we dan, met allemaal verschillende mensen uit de wijk, zomaar bij elkaar. Tijdens het eten raakte ik daarvan onder de indruk. Deze mensen, jongeren, kinderen, moeders en een opa, hebben we ergens in de afgelopen tijd ontmoet.

Bij de voorbereidingen van een panna-avond, hebben we het wel eens gehad over vruchtbaar zijn en zaadjes planten. Want het is vaak niet zichtbaar wat nou precies de gevolgen zijn van wat wij doen. Maar, tijdens ‘pak maar m'n hand', besefte ik dat we wat mochten oogsten van al die zaadjes die we de afgelopen tijd hebben geplant. We waren met veel en we hadden het goed.

Verschillende jongeren hadden contact met elkaar. Jongeren/kinderen die elkaar normaal gesproken niet spreken of ruzie hebben, zaten deze avond, per ongeluk, aan dezelfde tafel (en er leek vrede te zijn). We mochten delen over Jezus. Wie Hij is, dat Hij ons kent, van ons houdt en er altijd is.

Als jongerenwerkers zaten we verdeeld over verschillende tafels en de gesprekken verliepen natuurlijk. Toen het diner voorbij was kwamen er nog meer jongeren binnen, ze hadden zich niet opgegeven, maar waren toch nieuwsgierig. De jongeren bleven tot het einde om te helpen afwassen

Het couplet eindigt met ‘toch heb je je naaste mensen nodig, die vertellen hoe het moet'. Ik denk hierbij aan de moeder die, naast dat ze voor haar eigen kinderen zorgt, ook als moeder is voor veel anderen. Ik denk aan de organisatie van dit kerstdiner en de panna-avonden. Hoe we situaties voorbereiden, taken verdelen en samen God zoeken. Ik denk aan hoe we jongeren helpen door gesprek. Door te luisteren. Maar ook door er gewoon te zijn waardoor jongeren zich veilig voelen. Dus ja... zoals Nick & Simon al zongen; we hebben elkaar nodig. 

Het was een avond waar we met veel plezier & dankbaarheid op terugkijken! Ook in de wijk Dieze is er een kerstdiner georganiseerd. Al met al hebben we veel mensen mogen ontmoeten!